Gisteren was het Orange the World dag.
Een dag waarop we overal horen hoe belangrijk bewustwording is.
Ik zag overal dezelfde zinnen voorbijkomen: “We moeten alert zijn”, “We moeten elkaar steunen”, “We moeten meer durven praten", "We moeten helemaal stoppen met geweld tegen elke vrouw."
Allemaal mooie woorden. Maar eerlijk? Daar redden vrouwen het niet mee want ondertussen gebeurt er, in de praktijk, bar weinig.
Wat vrouwen nodig hebben is veiligheid.
Niet nog een campagne, nog een lintje, nog een slogan.
Maar veiligheid. Punt.
Dan zie je een video van Politie Drenthe voorbij komen.
Geweld tegen vrouwen is nog steeds een probleem, iedere acht dagen wordt er een vrouw vermoord.
Bel bij acute dreiging 112, is het niet acuut dan veilig thuis.
Je kunt een melding doen als je denkt dat iemand gevaar loopt of eventueel erover sparren wat er aan de hand is.
Maar vraag eens rond hoeveel vrouwen er zijn die 'wél' aangifte doen — van stalking en bedreiging en vervolgens te horen krijgen dat er “niets mee gedaan kan worden”.
Hoe moet een vrouw zich dan veilig voelen?
We zijn een land geworden dat drukker is met het erover praten dan met het aanpakken van daders.
En de daders?
Die blijven vaak een voetnoot in het verhaal.
Het voelt surrealistisch.
En het werd voor mij surrealistisch bij de zaak van Lisa:
De burgemeester die uitlegt dat er bosjes gesnoeid worden, dat de lantaarns feller blijven branden, dat vrouwen beter het “voorgestelde” fietspad kunnen nemen.
En in Den Haag leegtes opvullen met streetart, meer lantaarnpalen en lichtbakken mooier maken met promotiemateriaal.
Er wordt gepraat over decor.
Niet over de reden waarom vrouwen bang zijn.
Niet over de daders.
Niet over hoe we misbruik, geweld, misogynie en grensoverschrijdend gedrag aanpakken.
Alleen over symptoombestrijding.
De kern is simpel:
Bewustwording? Zeker! Erover praten? Uiteraard!
Maar de regels en wetten moeten ook veranderd worden!
Echte oplossingen zijn bijvoorbeeld:
– Aangiftes van stalking serieus behandelen, altijd.
– Snellere en hardere interventies bij dreiging en herhaald grensoverschrijdend gedrag.
– Echte consequenties voor daders, niet alleen waarschuwingen.
– Direct risicotaxatie en gesprek met dader.
Het is niet moeilijk.
Het vraagt alleen politieke wil en lef.
Maar lef is precies wat er vaak ontbreekt.
Dus ja, Orange the World is mooi.
Maar het is pas écht mooi als we stoppen met alleen maar oranje kleuren en eindelijk beginnen met veranderen.
Want vrouwen hoeven niet nóg een dag in het jaar.
Vrouwen hebben recht op "alle dagen" veilig zijn. Op straat maar ook zeker thuis!
Gewoon GeZegd.
Reactie plaatsen
Reacties