De Cadeau-Race is Weer Begonnen (en niemand heeft me voorbereid)
Ergens rond half november gebeurt er iets in Nederland. De lucht wordt kouder, de winkels drukker, en mijn agenda begint spontaan te zweten. Want ja hoor… "Sinterklaas is weer in het land."
En met een kleinkind betekent dat maar één ding: 'de jaarlijkse sprint naar cadeautjes is officieel geopend.'
Het begint altijd onschuldig.
“Ach, we doen gewoon een paar kleine dingetjes voor in de schoen.”
Dat is de theorie.
De praktijk?
Je staat een week later met een mand vol mini-surprises, chocolademunten en speelgoed waarvan je hoopt dat het niet geluid maakt. (Want als het wel geluid maakt, dan is dat vroeg of laat jouw eigen schuld.)
Maar daar stopt het niet.
O nee.
"Sinterklaasavond" komt er ook nog bij.
Dat betekent “gewone” cadeaus, wakker worden met de gedachte dat je dus nóg een ronde mag shoppen. Je begint jezelf bijna af te vragen of je Pieten punten spaart, want anders mag je met dit spel toch nooit meer meedoen.
En wanneer je denkt dat je heel december hebt overleefd, staat het volgende toernooi al op je te wachten:
"Kerstmis." (en tussendoor nog de verjaardag van dochterlief)
De fase waarin je voor het 'hele gezin' cadeaus gaat scoren. Voor onder de boom.
Mooi ingepakt.
En natuurlijk “doordacht” want het moet wel lijken alsof je er weken over hebt nagedacht en niet gewoon drie avonden last-minute door bol.com hebt gebladerd met een kop koffie en een lichte stressrochel.
Maar eerlijk?
Er zit ook iets magisch in.
Dat gevoel wanneer je dat kleine gezichtje ziet glunderen omdat de schoen is gevuld.
Of wanneer het onder de boom langzaam voller wordt en er weer dat typische december-gezinsgevoel ontstaat, zelfs al liggen er overal rollen papier en restjes plakband die je overal en nergens terugvindt.
December is hectisch.
Druk.
Soms ronduit chaotisch.
Maar het is ook warm, knus en gezellig.
En als ik dan op de bank zit, uitgeput van het jagen op cadeaus, denk ik altijd:
'tja… volgend jaar doen we het rustiger aan.'
Om vervolgens volgend jaar weer precies hetzelfde te doen.
Maar hé, dat hoort bij de magie. 🎄🎁
En zolang er chocoladeletters en warme chocomel bestaan, overleef ik het allemaal met een glimlach.
Reactie plaatsen
Reacties